11/6/11

Στέβια «η ζάχαρη του μέλλοντος»


Stevia rebaudiana
Η στέβια (λατ. Stevia rebaudiana) είναι ένα μικρό βότανο που φυτρώνει στη βορειοδυτική Παραγουάη και αποτελεί παραδοσιακό γλυκαντικό των αυτοχθόνων Γουαρανών. Αποτελεί πηγή χρήσιμων φυσικών χημικών ουσιών, όπως στεβιοσίδη, ισοστεβιόλη, φυτοστερόλες, γιββερελλίνη (φυτοορμόνη), χλωροφύλλη (φυσική χρωστική), κ.ά. Είναι 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, χωρίς καθόλου θερμίδες, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις για ανεπιθύμητες δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό...
Μάλιστα, πανεπιστημιακές έρευνες στην Παραγουάη έδειξαν ότι η στέβια διαθέτει αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι η κρυσταλλική γλυκιά ουσία της στέβια είναι σταθερή σε θερμοκρασία έως και 200ο C, ιδιότητα που επιτρέπει τη χρήση της στη μαγειρική, σε αντίθεση με τη συνθετική ασπαρτάμη.

Η στέβια είναι ήδη δημοφιλές γλυκαντικό στην Κίνα, η οποία μάλιστα έχει ξεπεράσει την Παραγουάη σε παραγωγή στέβια. Η Κίνα καλλιεργεί σήμερα στέβια σε 200.000 στρέμματα, ενώ οι καλλιέργειες στην Παραγουάη περιορίζονται στα 15.000 στρέμματα, παρά την εκρηκτική ανάπτυξη της αγοράς.

Οι μεγαλύτεροι χρήστες της στεβιοσίδης (που υπάρχει στη στέβια) είναι η βιομηχανία τροφίμων-ποτών-ζαχαροπλαστική, καθώς υποκαθιστά τη ζάχαρη και την πράσινη χρωστική, και η ιατρική, για τους διαβητικούς.


Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ των τριών ευρωπαϊκών χωρών (οι άλλες δύο είναι η Ιταλία και η Πορτογαλία), στις οποίες αναμένεται να χορηγηθεί άδεια για την καλλιέργεια στέβια, που εκτιμάται ότι μπορεί να αντικαταστήσει την καπνοκαλλιέργεια.

Χαρακτηριστικά:

Ενδιαφέροντα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του φυτού, σύμφωνα με το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Η στέβια εντοπίστηκε από τον φυσιοδίφη Bertoni το 1887 στα υψίπεδα της Παραγουάης, στα σύνορα με την Βραζιλία. Εκεί, για πάρα πολλά χρόνια πριν από το πρώτο ταξίδι του Κολόμβου στο "νέο κόσμο" χρησιμοποιούνταν από τις τοπικές φυλές των Ινδιάνων, οι οποίοι γνώριζαν τις μοναδικές ιδιότητές της στέβιας ως ισχυρό γλυκαντικό, θεραπευτικό και "μαγικό" βότανο.

Η στέβια (Stevia rebaudiana Bertoni) είναι ένα πολυετές, πολύκλαδο και ποώδες φυτό, που ζει ή καλλιεργείται αλλού ως ετήσιο και αλλού για 3-7 χρόνια, όπως και στην Ελλάδα.

Η παραγωγή της στέβιας μοιάζει πολύ με εκείνη του καπνού, τόσο ως προς τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, περίοδο καλλιέργειας, πρώτα στα σπορεία και μετά στο χωράφι (Απρίλιος-Μάιο), όσο και ως προς τις καλλιεργητικές πρακτικές.




«Το φυτό της χιλιετίας»

Δεν είναι τυχαίο που η στέβια έχει αποσπάσει αυτόν τον τίτλο. Οι ιδιότητές της σε συνάρτηση με την ευκολία στην παραγωγή αλλά και στην απόδοσή της είναι αυτές που την καθιστούν «το φυτό της χιλιετίας».

Η ιστορία της ξεκινάει εδώ και 1500 χρόνια από την Παραγουάη, ενώ εκτός των όσων προαναφέρθηκαν, η στέβια έχει επίσης αντιοξειδιωτικές ιδιότητες καθώς και αντιυπερτασικές, αντιβακτηριδιακές και αντιφλεγμονώδης. 

Παράλληλα, ενισχύει την άμυνα του οργανισμού, προστατεύει από τους ιούς και από τον καρκίνο καθώς και από βλάβες του DNA. Έχει επίσης αντιγηραντική δράση για το δέρμα, ωφελεί στην υγιεινή του στόματος και προλαμβάνει την τερηδόνα, κάτι που αποτελεί τη λύση του κάθε γονέας που θέλει να προστατέψει το παιδί του από τις συνέπειες που έχει η ζάχαρη. Η στέβια επειδή μπορεί να αντικαταστήσει τη ζάχαρη προσφέρεται για διαβητικούς, παχύσαρκους και υπογλυκαιμικούς.

Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα της στέβια έναντι των «αντιπάλων» της, είναι ότι δεν διασπάται σε υψηλές θερμοκρασίες μέχρι τους 200 βαθμούς Κελσίου, κάτι που τις δίνει και τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί και στην μαγειρική.

Όπως καταλαβαίνετε, τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι «επικίνδυνα» για τις βιομηχανίες ζάχαρης, οι οποίες εδώ και χρόνια «πολεμούν» το συγκεκριμένο φυτό στην προσπάθειά του να βγει στην αγορά.


Σήμερα, εκτιμάται πως χρήση στέβιας, κάθε μέρα, σε διάφορες χώρες, κάνουν πάνω από 150 εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς να παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα.

Στην ΕΕ και τον FAO έχει ορισθεί, από το 2008, Ημερήσια Αποδεκτή Λήψη 10 mg στεβιοσίδη/kg ζώντος βάρους. Στην ΕΕ επιτρέπεται από το 2005 η χρήση της στέβιας και εκχυλισμάτων της στα σιτηρέσια (ως αρωματικό συστατικό) έως ποσοστό 2% και στα καλλυντικά. Η διαδικασία έγκρισης χρήσης της στεβιοσίδης ως νεοφανές τρόφιμο και υποκατάστατο της ζάχαρης στην ΕΕ είναι σε εξέλιξη και αναμένεται το 2010/2011.

ΠΗΓΗ: cosmo.gr
           express.gr
           protothema.gr
          

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...