Σκίτσα υπό την επήρεια LSD

Πείραμα που πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 στην Αμερική πάνω στα παραισθησιογόνα ναρκωτικά. Χορηγήθηκε σε έναν σκιτσογράφο μια δόση LSD-25, και του ζητήθηκε να κάνει το σκίτσο του γιατρού ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Το αποτέλεσμα, καθώς και κάποια σχόλια του ασθενή για την κατάστασή του, μπορείτε να το δείτε στα παρακάτω 9 σκίτσα:

Σκίτσο 1:  

Το πρώτο σκίτσο σχεδιάστηκε 20 λεπτά μετά την πρώτη δόση LSD (0.05mg). Ο ασθενής επέλεξε να ζωγραφίσει με κάρβουνο, και δήλωσε πως η κατάστασή του είναι κανονική, χωρίς να επηρεάζεται ακόμα από το ναρκωτικό.

Σκίτσο 2: 

85 λεπτά μετά την πρώτη δόση και 20 λεπτά μετά από μια δεύτερη δόση LSD (0.05mg + 0.05mg). Ο ασθενής φαίνεται να βρίσκεται σε ευφορία, και σχολιάζει: «Μπορώ να σε δω καθαρά, τόσο καθαρά. Αυτό… εσύ… είναι όλα… Δυσκολεύομαι λίγο να ελέγξω αυτό το μολύβι. Φαίνεται σαν να θέλει να συνεχίσει να κινείται».

Σκίτσο 3: 

2 ώρες και 30 λεπτά μετά την πρώτη δόση. Ο ασθενής φαίνεται πολύ απορροφημένος από αυτό που κάνει. Σχολιάζει: «Το περίγραμμα φαίνεται κανονικό, αλλά πολύ ζωντανό – όλα αλλάζουν χρώματα. Το χέρι μου πρέπει να ακολουθήσει τις έντονες γραμμές. Νιώθω λες και οι αισθήσεις μου είναι επικεντρωμένες στο σημείο του σώματός μου που είναι εκείνη τη στιγμή ενεργό – στο χέρι μου, τον αγκώνα μου… τη γλώσσα μου».

Σκίτσο 4: 

2 ώρες και 32 λεπτά μετά την πρώτη δόση. Ο ασθενής κρατάει σφιχτά το μπλοκ που ζωγραφίζει. «Δοκιμάζω ένα άλλο σχέδιο. Το περίγραμμα του μοντέλου είναι κανονικό, αλλά του σχεδίου μου όχι. Το περίγραμμα του χεριού μου είναι κι αυτό περίεργο. Δεν είναι πολύ καλό το σχέδιο, ε; Τα παρατάω, θα δοκιμάσω πάλι μετά». 

Σκίτσο 5: 

2 ώρες και 35 λεπτά μετά την πρώτη δόση. Ο ασθενής κάνει αμέσως καινούριο σχέδιο. «Θα κάνω ένα σχέδιο με συνεχόμενη μολυβιά… χωρίς να σταματήσω… Μια γραμμή, χωρίς να διακόπτεται!». Μόλις τελειώνει το σχέδιο αρχίζει να γελάει, και μετά τρομάζει από κάτι που βλέπει στο πάτωμα. (Νομίζω πως ο ιατρικός όρος γι αυτή την κατάσταση είναι «έχει κλάσει πάνω του»).

Σκίτσο 6: 

2 ώρες και 45 λεπτά μετά την πρώτη δόση. O ασθενής προσπαθεί να σκαρφαλώσει πάνω στο τραπέζι, και είναι γενικότερα ταραγμένος. Αντιδράει αργά στην πρόταση να κάνει ακόμα ένα σχέδιο, και δεν είναι ομιλητικός. «Είμαι… όλα είναι… διαφορετικά… φωνάζουν… το πρόσωπό σου… συνδεδεμένο… ποιός είναι…». Σε αυτό το σκίτσο επιλέγει τέμπερα, και σχεδιάζει σιγομουρμουρίζοντας ένα τραγούδι.

Σκίτσο 7: 

4 ώρες και 25 λεπτά μετά την πρώτη δόση. Ο ασθενής πέρασε περίπου 2 ώρες ξαπλωμένος κουνώντας τα χέρια στον αέρα. Ξαφνικά σηκώθηκε και ήρθε στο τραπέζι, πήρε στυλό και νερομπογιά. «Αυτό θα είναι το καλύτερο σχέδιο, όπως το πρώτο, αλλά καλύτερο. Αν δεν προσέχω θα χάσω τον έλεγχο των κινήσεών μου, αλλά δεν θα το κάνω, επειδή το ξέρω. Το ξέρω… (και το επαναλαμβάνει πολλές φορές)». Κάνει τις τελευταίες πινελιές τρέχοντας μέσα στο δωμάτιο.

Σκίτσο 8: 

5 ώρες και 45 λεπτά μετά την πρώτη δόση. Ο ασθενής συνεχίζει να κινείται μέσα στο δωμάτιο διασχίζοντας τον χώρο με περίπλοκους συνδυασμούς. Έχει περάσει μιάμιση ώρα πριν ξανακάτσει στο τραπέζι να σχεδιάσει. Φαίνεται να συνέρχεται. «Νιώθω πάλι τα γόνατά μου, νομίζω πως αρχίζει να περνάει η επίδραση. Αυτό το σχέδιο είναι καλό, μου είναι όμως πολύ δύσκολο να κρατήσω αυτό το μολύβι.» (Κρατάει κηρομπογιά)

Σκίτσο 9: 

8 ώρες μετά την πρώτη δόση. Ο ασθενής κάθεται στο κρεβάτι. Αναφέρει πως έχει περάσει η επίδραση του ναρκωτικού εκτός από περιστασιακές παραμορφώσεις στα πρόσωπα που βλέπει γύρω του. Του ζητήθηκε ένα τελευταίο σχέδιο το οποίο σχεδίασε με πολύ λίγο ενθουσιασμό. «Δεν έχω τίποτα να πω γι αυτό το τελευταίο σχέδιο, είναι κακό και καθόλου ενδιαφέρον, θέλω τώρα να πάω σπίτι μου.»

Πηγή Άρθρου: www.syrtari.gr