''Χτύπα ξύλο'' στα Ελληνικά, ''Toca Madera'' στα Ισπανικά, '' ''Κnock on wood'' στα αγγλικά. Η συγκεκριμένη φράση δεν είναι μία αμιγώς ελληνική συνήθεια, αλλά διεθνής και μάλιστα με ινδιάνικες ρίζες.
Ωστόσο, εκτός της ινδιάνικης προέλευσης, υπάρχουν και η Περσική, η Χριστιανική αλλά και Αρχαιοελληνική προέλευση αυτής της φράσης. Για να τις δούμε παρακάτω..
Αυτή η πρόληψη χρονολογείται από την εποχή της Αρχαίας Περσίας. Οι Πέρσες χτυπούσαν ξύλο για να έρθουν σε επαφή με τον θεό της φωτιάς Ατάρ που ανέβαινε από το χώμα στον κορμό των δέντρων μέσα από τις φλέβες του ξύλου. Έτσι μπορούσαν να αποκτήσουν για λίγο ένα μέρος αυτής της θεϊκής ενέργειας.
Χριστιανική προέλευση:
Πολύ αργότερα, όταν η Αγία Ελένη βρήκε τον Σταυρό πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Χριστός, η πρόληψη αυτή έγινε και χριστιανική. Αυτή την εποχή επίσης κυριάρχησε η πίστη ότι το πιο αποτελεσματικό γούρι ήταν φτιαγμένο από ξύλο ελιάς ή κέδρου. Και αυτό γιατί στη Μέση Ανατολή, τα κάθετα δοκάρια των σταυρών ήταν από κορμό ελιάς ενώ τα οριζόντια από κέδρο.
Αρχαιοελληνική προέλευση:
Η συγκεκριμένη πρόληψη είναι ελληνικής προέλευσης. Αγγίζοντας μια βελανιδιά, το ιερό δέντρο του Δία, οι αρχαίοι Έλληνες ζητούσαν χάρη από τον πατέρα των θεών –ή απλά επικοινωνούσαν μαζί του. Η πεποίθηση πέρασε σε αρκετές παγανιστικές θρησκείες, που πίστευαν ότι τα πνεύματα κατοικούν μέσα στις βελανιδιές, και άρα αγγίζοντας το δέντρο μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί τους και να ζητήσει προστασία. Κάπως έτσι το «χτύπα ξύλο» έφτασε μέχρι τον 21ο αιώνα.
«Απτεσθαι ξύλου», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Λόγω της πεποίθησης τους πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτύπαγαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων. Αυτή η συνήθεια συνηθίζεται ακόμα και σήμερα, όταν ακούμε κάτι το οποίο δεν θέλουμε να μας συμβεί...
Αρχαιοελληνική προέλευση:
Η συγκεκριμένη πρόληψη είναι ελληνικής προέλευσης. Αγγίζοντας μια βελανιδιά, το ιερό δέντρο του Δία, οι αρχαίοι Έλληνες ζητούσαν χάρη από τον πατέρα των θεών –ή απλά επικοινωνούσαν μαζί του. Η πεποίθηση πέρασε σε αρκετές παγανιστικές θρησκείες, που πίστευαν ότι τα πνεύματα κατοικούν μέσα στις βελανιδιές, και άρα αγγίζοντας το δέντρο μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί τους και να ζητήσει προστασία. Κάπως έτσι το «χτύπα ξύλο» έφτασε μέχρι τον 21ο αιώνα.
«Απτεσθαι ξύλου», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Λόγω της πεποίθησης τους πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτύπαγαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων. Αυτή η συνήθεια συνηθίζεται ακόμα και σήμερα, όταν ακούμε κάτι το οποίο δεν θέλουμε να μας συμβεί...
Πηγή: www.tampouloukia.gr -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου